Obszary winiarskie takie jak Jerez, Malaga i Rioja przodowały w XVII i XVIII wieku w produkcji wina na terytorium Hiszpanii, ale pozostawały daleko w tyle za konkurencją z Francji i Italii z modernizacją sektora, wywodzącą się z rewolucji przemysłowej, którą te kraje mogły szybciej przyjąć z powodu swojej zamożności i sytuacji politycznej.

Pojawienie się groźnej mszycy FILOKSERY WINIEC w połowie XIX wieku – dla produkcji wina, w europejskim przemyśle winiarskim, oznaczało praktyczny koniec. Francja straciła większość winnic w regionie. Zaczęto „kolonizację” na terenach graniczących z tym krajem, takich jak Rioja, Navarra, Katalonia, które dzięki niej odrodziły się przez konsolidację produkcji zakładającą ulepszenia techniczne w winnicach i produkcji, import zagranicznych odmian, regulacje itp.

Reszta Półwyspu Iberyjskiego nie przeżyła zarazy od razu. Topografia kraju, odległości między regionami, spowodowały, że rozprzestrzenianie się epidemii było powolne, choć nieuniknione. Zniszczenia były ogromne. To właśnie plantacje sprowadzone z Ameryki Południowej, wywiezione tam podczas kolonizacji, uratowały Hiszpanię i Europę przed największą katastrofą w przemyśle winiarskim.

Po przezwyciężeniu zarazy i wznowieniu do pewnego stopnia działalności winiarskiej nastał wiek XX, również pełen perypetii. Hiszpańska wojna domowa (1936-1939) oznaczała porzucenie upraw, a tym samym winnic. Nie było nawet czasu na odbudowę, ponieważ rynek europejski zatrzymał się wraz z wybuchem II Wojny Światowej(1939-1945).

W latach 50. Hiszpania zaczęła się odbudowywać i tworzyć pewną stabilność wewnętrzną, która ponownie promowałaby konsumpcję, produkcję itp. Ten pierwszy etap ożywienia opierał się głównie na rynkach zagranicznych, które przyczyniły się do ożywienia w obszarach takich jak Jerez i Rioja.

Wraz z nadejściem transformacji i demokracji, rosnąca klasa średnia sprzyjała wewnętrznemu rozwojowi przemysłu opartego na wewnętrznej konsumpcji.
Ten rosnący popyt oznaczał w latach 70-tych i 80-tych wielki skok w kierunku modernizacji i profesjonalizacji sektora winiarskiego niemal do takiego stanu, jaki znamy dzisiaj. Tym razem była to prawdziwa rewolucja dla branży.

Powstanie Unii Europejskiej oznaczało nadejście regulacji, inwestycji i pomocy, które umożliwiły kontynuowanie procesu doskonalenia i optymalizację zasobów, prowadząc do wzrostu produkcji i jej jakości, co stawia Hiszpanię na poziomie innych historycznych producentów europejskich i Nowego Świata.

W tym czasie powstała Apelacja Ribera del Duero, Wybrzeże rzeki Duero, drugiej największej, po Ebro, rzeki w Hiszpanii, prawie w całości leżącej na terenach Kastylii i Leonu. Szybko zdobyła uznanie a wina tej apelacji stały się znane i cenione przez największych koneserów i znawców na rynku wewnętrznym jak również na świecie.